Zondag 14 oktober

Vandaag staat de belangrijkste attractie van Jordanie op het programma: Petra! De oude stad van de Nabateers, uitgehakt uit het roze zandsteen, daterend uit de 6^e eeuw voor Christus. In die tijd woonden er zo'n 30.000 mensen. Het is dus enorm complex vol met rotswoningen, tempels en koningsgraven.

Ons hotel ligt er vlakbij, op 10 minuutjes rijden, dus we zijn snel ter plaatse. We krijgen het echter niet cadeau, want voordat we bij de schatkamer zijn, moeten we een flink stuk lopen. Eerst bijna een kilometer over een vlak stuk, niet zo moeilijk, maar wel in de volle zon, die zo vroeg op de ochtend al flink brandt. Daarna begint een lang stuk door de kloof (de Siq). Dit stuk van de wandeling is al helemaal prachtig, langs hoge rotswanden in prachtige rode, rozeen oranje tinten. Onderweg moeten we vaak aan de kant voor toeristen in paardenkarretjes. De weg loopt enigszins af, dus de paarden slippen wel eens door, helemaal zielig vind ik dat. Ik ga dan ook zeker niet in zo'n ding zitten. Verderop komen we ook veel ezeltjes tegen, die vaak in de volle zon staan te wachten op een ritje, echt hartverscheurend....

Maar goed, uiteindelijk komen we dan aan bij de schatkamer, de uit de rotsen gehakte grafkamer van koning Aretas III. Wat een prachtig gezicht, zo in het ochtendzonnetje. Nadat we een tijdje hebben staan genieten, lopen we verder de oude stad in. De gids neemt ons ook mee de rotsen op, zodat we een goed uitzicht hebben over de vallei en de vele uitgehakte gevels en koningsgraven, echt prachtig! Na de verplichte uitleg en weer een lekkere picknick lunch in een van de vele tenten met perzische tapijtjes (helemaal leuk!), krijgen we de tijd om zelf rond te kijken.

Manon is pas geopereerd en heeft helaas veel last hiervan deze reis. Vandaag heeft ze expres wel een extra zware Ibuprofen ingenomen, om het goed vol te houden. Het gaat inderdaad redelijk goed, dus ze wordt meteen overmoedig en wil de lange klim (800 treden op het heetst van de dag!) naar het klooster wagen. Gelukkig zien veel mensen dat niet zitten en weet ik haar te overtuigen het niet te doen. Achteraf maar goed ook, want deze lange dag met veel lopen en klimmen, hakt er behoorlijk in bij haar. Ze is erg dapper, maar heeft ook heel veel pijn, echt balen... We stoppen dan ook af en toe voor een lekker koel drankje (nana: limoensap met mint, superlekker!) en om uitgebreid te genieten van de prachtige omgeving.

Om 15.00 wagen we de lange wandeling terug en vooral het laatste stuk in de volle zon, zonder een zuchtje wind, is echt killing. Helemaal stuk en met een groot rood hoofd (charming!) trakteren we onszelf nog op een heerlijk ijsje en ploffen we neer in de bus.

Manon houdt het deze dag verder voor gezien, maar ik waag me nog aan een bezoek aan de plaatselijke hammam. Het zweethok sla ik over (word ik helemaal benauwd van), maar het moeie lijf wordt wel lekker gescrubd, gewassen en gemasseerd. En dat was wel nodig, want ik zit onder een dikke laag woestijnstof en -zand. Een goeie afsluiting van een indrukwekkende, maar vermoeiende dag.

Vanavond hebben we dag afgesloten met live muziek op het dakterras van het hotel en gingen, ondanks de spierpijn van het wandelen, toch nog de voetjes van de vloer. Leuk! J

Morgen vertrekken we naar de Wadi Rum voor een overnachting in een bedoeiententen en een jeeptocht door de woestijn. Lijkt me erg leuk, dus ik ben benieuwd! Ondanks Manon's ongemak vermaken we ons weer prima met zijn tweetjes! :-)

Tot later!

Gr. Anja xxx