Donderdag 9 augustus

Vandaag is de grote dag: we gaan eindelijk naar het hoogtepunt van deze reis, de berggorilla's. We moeten al vroeg op pad, want het is nog zo'n 1,5 uur rijden over niet al te beste wegen door de bergen naar Bwindi Impenetrable Forest. Daar krijgen we eerst een briefing over wat we allemaal kunnen verwachten en hoe alles in zijn werk gaat. Zo krijgen we te horen, dat als je het echt niet redt, je een soort stretcher kan laten komen met 4 dragers die je naar de berggorilla's kan dragen! Nou dat is wel erg overdreven, we gaan er gewoon voor!

Eerst maken we kennis met onze ranger, Herbert, en krijgen we een Ugandees toegewezen met een enorm geweer....just in case...oeps... Daarna worden we naar het beginpunt van de trekking gereden, waar we ervoor kunnen kiezen om een porter in te huren die je spullen draagt en je ook helpt met de wandeling (trekken en duwen ;-) Hier maak ik zeker gebruik van want je moet minimaal 2 liter water meenemen en een lunchpakket en dan nog de camera's, dus ik neem er eentje voor de rugzak! De wandeling begint meteen al goed, hup de berg op. Dus ik ben vrij snel alweer buiten adem. Ik neem me op zulke momenten dan altijd weer voor om toch maar eens naar die sportschool te gaan, een voornemen dat ik onmiddellijk laat varen zodra ik thuis ben...J

De wandeling is behoorlijk pittig, langs afgronden, op kleine 'paadjes' en ik merk dat ik de porter en de wandelstok die we gekregen hebben hard nodig heb. We komen steeds verder de jungle in en de paden gaan af en toe stijl omhoog. Na zo'n 3 uur gewandeld te hebben, geeft de ranger aan dat we dicht in de buurt zijn. We moeten even wachten en dan zien we eindelijk de eerste berggorilla's: een mamma met haar baby, helemaal schattig! Helaas zitten zij en ook de zilverrug, Mishaya, aan de overkant van een klein riviertje, dus die moeten we nog even oversteken. Takken worden weggemaaid en hup daar gaan we achter ze aan.

Na zo'n 20 minuten zien we eindelijk de zilverrug, dus we schieten snel wat plaatjes. Helaas is de groep gisteren in gevecht geweest met een andere groep en ze zijn daarom nogal rusteloos. Ze blijven dus helaas niet voor lange tijd rustig zitten, eten, spelen, maar Mishaya trekt telkens verder, net zoals bij de chimpansees. Na een paar verplaatsingen moeten we helaas de achtervolging opgeven, omdat ze naar een gebied trekken, dat voor ons niet bereikbaar is. We hebben er op dat moment helaas maar 4 gezien en ook nog voor een hele kort tijd (zo'n 10-15 minuten­). We hadden eigenlijk gehoopt dat ze rustig op 1 plek zouden zitten, goed in het zicht, zodat we een hoop plaatjes konden schieten en we een uur bij ze konden zitten. Dat is helaas niet gelukt en we zijn dan ook best wel even goed teleurgesteld. Aan de andere kant, we hebben ze in ieder geval wel van heel dichtbij gezien, inclusief de zilverrug, en ze staan bij mij op de harde schijf zal ik maar zeggen. Het was in ieder geval heel bijzonder en helemaal niet eng om ze zo van dichtbij te zien.

We lopen weer terug naar onze rugzakken en zetten de wandeling voort naar een volgend dorpje waar we weer worden opgewacht door onze chauffeur/gids. Was het eerste stuk al pittig, dit tweede stuk is niet normaal meer zo zwaar.... We klauteren de berg stijl op en af, langs watertjes en afgronden. Ik ben al gauw helemaal kapot en moet vaak stoppen om op adem te komen. Om maar even een vergelijking te maken: deze trekking was net zo zwaar als 3 dagen trekking in Nepal bij elkaar opgeteld, niet normaal meer! Soms word ik door 2 porters zowel omhoog getrokken als geduwd! Danielle en Ivo hebben het ook heel zwaar en Danielle krijgt zelf een hyperventilatie-aanval met tranen erbij en al, heel sneu voor haar. Rond 5 uur zijn we dan eindelijk weer terug bij de auto. We zijn dus vandaag vanaf 9 uur tot 5 uur op pad geweest!

Als we rond 7 uur weer in ons hotel komen, zijn we alle drie helemaal kapot... de pijp is echt helemaal leeg en een spierpijn dat we hebben. Ik ben supermoe en hoop op een warme douche, maar helaas, hij is net als gisteren ijskoud.....ggggrrr... Na een snel diner duik ik mijn bedje in. Ben bang dat ik morgenochtend mijn bed niet meer uit kan komen...maar goed dat zien we morgen weer.

Voor nu, trusten, want het licht gaat nu bij mij letterlijk en figuurlijk uit!!

Anja xxx